بسم الله
مدتی از فیلتر تلگرام گذشته و همانطور که پیش بینی می‌شد مخاطب سرگردان و چند تکه شده است. عده‌ای به تلگرام وفادار مانده هرطور که شده خود را به وصال یار مسدود شده رسانده‌اند. گروهی هم سرگردان انبوهی تلگرامک(پیام‌رسان داخلی) و دسته‌ای دیگر کلا قید همه این‌ها را زده‌اند.
در مقابل اما به نظر می‌رسد کنشگران تولید محتوای جریان انقلابی انگشت حیرت به دهان، هاج و واج نظاره‌گر این میدان غبارآلود شده‌اند. آیا بازهم تمامی تخم مرغ‌هایشان را مانند تلگرام در سبد پیام‌رسان‌های داخلی می‌گذارند یا طرحی نو در می‌اندازند؟
هجوم تلگرام دور شدن بیشتر از مطالعه، ترویج مونولوگ(که نتیجه‌اش شد از دست دادن قدرت فهم مخاطب کف جامعه) و تقریبا تعطیلی نشریات دانشجویی را برای ما تشکلی‌ها به ارمغان آورد. آفت‌هایی که با آغوش باز آن‌ها را پذیرفتیم و به آن دامن زدیم. آن‌جا که کانال‌های تلگرامی به جای تسهیل کنندگی فرآیند اطلاع‌رسانی و پخش محتوا جایگزین نشریات دانشجویی و نشست‌ها و بحث‌ها را گرفت هیچکداممان احساس خطر نکردیم و آمالمان شده بود افزایش ممبر.
سیل کانال‌ها ما را با خودش برد و بیدار نشدیم. حال اما تلگرامی که ما را از اسب انداخته بود مسدود شده و وقت آن است به اصل خویش بازگردیم. باید از این فرصت استفاده کرد و مخاطب تشنه را با نشست‌ها و نشریات دانشجویی سیرآب کرد. البته رونق دوباره‌ی نشریات و بازگشت فضای گفتگو به دانشگاه‌ها در اعتلای اعضای تشکل‌ها هم تاثیر خاص خود را خواهد داشت.
باید دست جنبانید تا دیر نشده...
